Verdwalen in Alaska: deel I

Introductie van een nieuwe BikeBrewer!

Sinds vorig jaar, BikeBrewers exponentieel is gegroeid. Niet alleen motorfabrikanten en producenten van motorkleding weten de weg naar ons te vinden, maar sinds we onze inhoud in meer dan 15 talen beschikbaar hebben gesteld, is ons bereik ook aanzienlijk uitgebreid. Hoewel we gevestigd zijn in Europa, zijn onze ambities niet beperkt tot dit continent. We proberen een stapje verder te gaan en verder. Dat kan alleen met de juiste mensen.
Met dit in ons achterhoofd presenteren we met trots een nieuwe toevoeging aan onze redactie! Nederlander Daan Staffhorst is mederuiter in de Klassieke rijders gemeenschap en een fervent motorliefhebber. Hij en zijn vrouw Anne verhuisden in 2019 naar New York, slechts enkele dagen voor het uitbreken van de pandemie. Daan heeft ermee ingestemd om de functie van onze East Coast correspondent in de Verenigde Staten op zich te nemen.

In het dagelijks leven werkt Daan als directeur bij een financieringsmaatschappij. Een drukke baan, ongetwijfeld! Doordeweeks, gekleed in pak en stropdas, houdt hij zich bezig met het staren naar spreadsheets, soms gedwongen om moeilijke beslissingen te nemen. Maar in het weekend springt hij op zijn Triumph Scrambler en brult rond op landweggetjes, om zijn hoofd leeg te maken.

We verwelkomen Daan als onze nieuwe collega en kijken ernaar uit om zijn motoravonturen met ons allemaal te delen. We beginnen met een eerste ritverslag van een recente reis die hij met zijn vrouw Anne naar Alaska maakte. Daan is duidelijk 'trigger happy' want hij leverde ons 5.000 (!) foto's om uit te kiezen, evenals een geweldige video.
Interessant feit; Daan maakte deze drone-opnamen terwijl hij op de passagier reed, terwijl Anne het stuur overnam. Geen geringe prestatie!

Hier is het eerste deel van zijn grote avontuur:

De laatste grens; de Alaska-mijl
Of je nu op de weg bent of op een wandelpad in Alaska, de Alaska-mijl is lokaal jargon voor het onvermogen van een reiziger om nauwkeurig in te schatten hoe ver het volgende uitkijkpunt, de volgende bergketen of een rustplaats is. Door de combinatie van ruw terrein en de enorme omvang van Amerika's 49e staat, duurt het afleggen van de Alaska-mijl langer dan de gemiddelde 'normale' mijl, en zal je meer op de proef stellen, voordat je wordt beloond met de ongeëvenaarde natuurlijke schoonheid van de staat (of een welverdiende pauze). Eind augustus leerden mijn vrouw Anne en ik alles over de Alaskan Mile.

Op zoek naar avontuur
Dit is een eerste verslag van een uitdagende rit die we al heel lang wilden maken.

Als motorliefhebber die op zoek is naar nieuwe rijavonturen, kwam ik het socialemedia-account van het lokale motorverhuurbedrijf MotoQuest in Alaska tegen. MotoQuest is gevestigd in Anchorage en biedt een aanbod van zowel begeleide als zelfstandige rondleidingen. Mijn vrouw en ik waren specifiek geïnteresseerd in een van de aangeboden tours aan het einde van het rijseizoen. Hoe dichter je bij herfst en winter komt, hoe groter de kans dat je een glimp van het noorderlicht opvangt. Het nadeel is echter dat je ook een behoorlijke hoeveelheid regen kunt verwachten.

Nu ik al een aantal jaren rijd, is mijn offroad-ervaring beperkt. Als we uit Nederland komen, hebben we meer asfalt dan dat we kunnen genieten van het testen van onze vaardigheden op grind. Bovendien behaalde Anne haar rijbewijs niet al te lang voordat we door het Denali-gebergte zouden gaan rijden. Na een telefonische intake hebben we een Suzuki V-Strom 650 geboekt voor een 10-daagse zelfgeleide tour, waardoor we de tour konden aanpassen en onze dagen naar wens konden plannen.

In de grote wijd open
We begonnen met het voorbereiden, plannen, corresponderen van benzinestations met verwachte kilometers, en voegden meer dagen en mijlen toe aan het proces. Verhuur van satelliettelefoons, berenknots, EHBO-doos, bandenpomp, bandenreparatieset, batterijpakketten - we wilden ervoor zorgen dat een worstcasescenario niet het laatste scenario zou zijn. In een poging om meer uithoudingsvermogen op te bouwen, hebben we samen een testrit gemaakt op onze Triumph Street Scrambler uit 2018. Een 4-daagse rit over 900 mijl aan weggetjes door de Catskills-regio, gelegen ten noorden van New York City. Het bleek een nuttige oefening te zijn, omdat we meer leerden over de voordelen van Gore-Tex en de nadelen van kleine duozadels. Omdat we zo weinig ervaring hadden met motorreizen, hadden we ons zo goed mogelijk voorbereid.

Een Nederlander in New York
Toen ik in NYC woonde, wilde ik naar Alaska gaan om het contrast te ervaren van de waanzin tussen de drukte van de stedelijke jungle en de eenzaamheid van de sparrenbossen, riviergangen en bergketens van Alaska. Als zodanig omvatte onze route de Denali Highway en McCarthy Road, beide met offroad-secties en beperkt verkeer. Het reisschema was gericht op gemiddeld ongeveer 4 uur rijden per dag: de langste dag zou ongeveer 6.5 uur rijden duren. Bovendien zorgden we van de 10 dagen voor 2 rustdagen. We hadden een geweldige gletsjerwandeling gepland voor onze eerste rustdag, en we zouden de tweede rustdag doorbrengen op een onvergetelijke gletsjerkajaktocht. Tot zover de rust, maar we hadden het voor geen geld van de wereld willen missen!

Eerste been
Voorbereid en ingepakt pakten we de fiets op in Anchorage en gingen via Hatcher Pass naar Talkeetna. Off-road, haarspeldbochten en een steile helling maakten deze pass een goede test voor onze vaardigheden en de Suzuki. Onder de indruk van de prestaties van de 650cc-motor, kwamen zowel de motor als onze ego's ongeschonden door Hatcher Pass. Gerustgesteld gingen we de volgende dag op weg naar de Denali Highway - zogenaamd een van de meest spectaculaire routes ter wereld.

Indrukken & emoties
Het is moeilijk om het gevoel te beschrijven toen we Denali Highway, McCarthy Road of een van de andere wegen op onze route overstaken en van het asfalt het grind overstaken. De belofte van een weg vooruit die je door zo'n prachtige regio zal leiden, is opwindend. Valleien, bossen, meren en dieren in het wild - we namen het allemaal in ons op. Er is een zekere sereniteit in de meedogenloze uitgestrektheid van deze gebieden. Af en toe van stoel wisselen, uren rijden vliegen voorbij, uitzichtpunten, wandelingen, sockeye-zalm en mijlen verzamelen terwijl we langs cruisen - terwijl het leren van Alaska-mijlen in de regen een uitdaging kan zijn. Langzaam en gestaag wint de race, en er is geen reden om tijdens onze reis te racen met de uren zonlicht in Alaska.

id=”attachment_17150″ align=”aligncenter” width=”4000″]

Instagram van Daan

Dit is het einde van deel I.
Blijf op de hoogte voor de rest van dit ritverslag.