Dit is het derde deel in de serie over motorreizen in Japan (Deel I & Deel II). Het verhaal begint nadat ik een leuk stel heb ontmoet in een Thais restaurant vlak bij Tottori.
Het oversteken van het Chūgoku-gebergte
De volgende ochtend, terwijl ik in een café zat te genieten van een kop koffie, keek ik naar de kaart. In plaats van de noordkust richting Fukuoka te volgen, besloot ik het Chūgoku-gebergte over te steken om te proberen Hiroshima te bereiken. De wegen waren kronkelig en met de maximumsnelheid van 50 km/u bleef ik onderschatten hoeveel terrein ik had afgelegd. Route 110 Okoizumo Takano volgt de Takano-rivier, steekt de bergen over en volgt dan de Tawara-rivier, wat een genot! Route 342 en 186 brachten me vervolgens naar Miyoshi en via de kleinste wegen 314 en 301 ging ik naar Yuki Onsen. Kort voordat ik daar aankwam, stopte ik aan de kant van de weg en zette mijn voet neer. In plaats van zachtjes en gecontroleerd op het trottoir te landen, bleef mijn voet steeds verder naar beneden bewegen. Waar is het trottoir? Nou, Japan heeft van die prachtige irrigatiegoten... en je raadt het al, ik moest de Africa Twin tegen de berg aanleunen. Gelukkig was mijn schouderpad het eerste contactpunt en het stuur het tweede. Het moet een gezicht zijn geweest voor het tegemoetkomende verkeer, vanuit mijn positie kon ik niet eens over de tank heen kijken. Terug op de fiets en nog steeds onophoudelijk regenend, werd Yuki Onsen steeds verleidelijker. Ik was in de verleiding om hier te overnachten, maar ik liet mijn budget beslissen en reed door naar Hiroshima. Daar verbleef ik in een goedkoop hostel vlak bij de oesterhaven. Tijd om me op te frissen, de stad te verkennen en wat te eten!
Hiroshima
In Hiroshima vond ik mijn weg met het openbaar vervoer naar Okonomimura, een gebouw van 3 verdiepingen met 24 kleine restaurants die allemaal de lokale specialiteit, okonomiyaki, serveren. De chefs bereiden het recht voor je neus op een gigantische grillplaat die de breedte van de bar beslaat. Deze hartige omelet met kool wordt belegd met vlees, vis of, de lokale favoriet, oesters, op welke manier je het maar wilt. Dat is wat okonomi en yaki in grote lijnen betekenen: gegrild zoals jij het lekker vindt. Dit maakte het zeker goed dat je de openbare baden en het hotel moest overslaan.
Bezoek aan een motorzaak
's Avonds nam ik contact op met Kengo Kimura, oprichter van Heiwa MC, om te vragen of hij de volgende dag tijd had voor een kopje koffie en een praatje. Het geluk was aan mijn kant, ook al was hij in China om een motorfiets af te leveren bij een klant, hij zou de volgende dag terugkomen om zich voor te bereiden op de komende Joints Motorcycle Show. Ik ging 's ochtends vroeg langs de winkel, kreeg een kleine rondleiding en heb een uur lang naar de details van de motoren zitten staren. De winkel kijkt uit op het water en de eerste kamer is praktisch een showroom. Er staan hier minstens een dozijn motoren opgeslagen of tentoongesteld. De volgende kamer is de werkplaats met twee liften, waar “De Papegaai” zat trots op een van hen voor een last-minute poetsbeurt voor de show. Deze Triumph TR1970R uit 6 werd omgebouwd tot een tracker-stijl en won zelfs de eerste prijs op Joints Customs 2024. De kamer achter de werkplaats is waar ze nog een dozijn motoren opslaan, wachtend op de beroemde Heiwa-schoonheidsbehandeling. Verderop, de kamer naast de werkplaats is waar al het vuile werk gebeurt. De laatste ruimte helemaal achterin het gebouw herbergt alle grote machines en nog een lift. Buiten is de opslag voor nog een dozijn motoren, wachtend op personalisering door Kimura-san en zijn team. We zijn enthousiast om kijk wat er als volgende uit de winkel komt!
Een paar dagen niet fietsen
Mijn reis ging verder naar Fukuoka, op het eiland Kyushu. Hier ontmoette ik oud-collega's en bracht ik het weekend door met genieten van het mooie weer, culinaire specialiteiten en het ophalen van herinneringen aan onze tijd in de VS. Ze konden hun enthousiasme en trots niet verbergen om mij mee te nemen op een sightseeing- en culinair avontuur door de stad. Sushi, Ramen, Izakaya, Dango (rijstballetjes), Dorayaki (rode bonenpasta tussen twee kleine luchtige pannenkoekjes). Naast de Fukuoka Tower, 234m en bedekt met spiegels, staat Fukuoka ook bekend om zijn tempels. Een van de beroemdste tempels, de Kushida Shrine, staat midden in de stad. Hier begon ik mijn Goshuincho-boek voor de Goshuin-stempels. Dit is een klein boekje dat pelgrims meenemen op hun reis langs de vele tempels in Japan. Bij elke tempel signeert een monnik het boekje in kalligrafie met de datum en naam van de tempel. Ze kunnen er ook een paar stempels aan toevoegen. Elke tempel heeft zijn eigen unieke stijl. Ook als u geen pelgrim bent, is dit een bijzonder souvenir.
Verdergaan
Na een paar dagen zou ik mijn reis voortzetten, en het regende natuurlijk. Ik stelde mijn vertrek uit en gunde mezelf een eenvoudig, maar heerlijk ontbijt. Bij Kuromon Rojiura Bakery koos ik alles: een broodje spek en ei, een croissant en een chocoladegebakje. Ik zou de energie nodig hebben om mezelf warm te houden, zei ik tegen mezelf. In de regen reed ik de heuvel op om de Dazaifu-tempel te bezoeken. Deze tempel is gewijd aan de god van het onderwijs. Het was dan ook geen verrassing dat ik hier veel studenten zag. Het grote complex herbergt twee vijvers, een arboretum, een museum, talloze heiligdommen, het goddelijke stierenbeeld en het Dazaifu Tenman-gu-altaar. Ik vervolgde mijn reis na een kop koffie en een snelle lunch van de beruchte 7Eleven onigiri. Ik omarmde de gemaksverhalencultuur die populair is onder de Japanners. Waarom? Omdat de kwaliteit behoorlijk is, de prijs erg budgetvriendelijk is en de tijdsbesparing ten opzichte van een sitdown-lunch waardevol is.
Mijn bestemming die dag was Yufuin, een populaire bestemming voor een dagtrip aan de voet van de berg Yufu. Het is slechts 120 km, maar een stevige 3 uur durende rit, exclusief stops. Ik nam Rt 509 langs de rivier de Sada en nam een bergpas van 500 m hoogte mee. Daarna Rt 590, nog eens 600 m hoogteverschil, en als laatste Rt 679 die vanuit het noorden Yufuin binnenkomt. De combinatie van sterke windstoten met aanhoudende stortbuien zorgde ervoor dat ik helemaal achter het kleine windscherm zat. Deze omstandigheden maakten dit tot de zwaarste omstandigheden op deze reis tot nu toe. Mijn handen waren gerimpeld alsof ik een uur in bad had gezeten en bevlekt door het leer. Ik haalde wat spullen bij de supermarkt en checkte in bij een hostel met een onsen. Yufuin is een beroemde bestemming voor een dagtrip voor Japanse toeristen. Dit komt door de overvloed aan onsen als gevolg van de vulkanische activiteit in dit gebied. Ik warmde me lekker op in het thermale bad van het hostel en raakte aan de praat met de andere reizigers.
Gelukkig waren het weer en de eigenaar de volgende dag gunstig voor mij. Terwijl ik mijn spullen in de zon liet drogen, slenterde ik door de stad. Ik genoot van een kopje koffie, bezocht twee tempels met een van de andere gasten en plande de volgende dag. Ik besloot die avond door te gaan naar Beppu en de volgende ochtend de berg Yufu te beklimmen. Voordat ik vertrok, pakte ik de laatste 30 minuten van de openbare onsen-openingstijden in het Yama No Hotel Musouen. Het was het waard, ik had de plek voor mezelf en een prachtig uitzicht op de berg. De beste manier om je mentaal voor te bereiden op de 2 uur durende klim de volgende dag.
Struikelen over schatten
Ik begon de wandeling vroeg. Toen ik terugkwam, begonnen de toeristenbussen te stromen. Met nog een halve dag voor de boeg en een slaapplek geregeld, besloot ik Mount Aso te bekijken. Het is de grootste actieve vulkaan in Japan en een van de grootste ter wereld. Met 1592 m zou het een geweldige klim zijn. In januari werd het waarschuwingsniveau voor uitbarstingen echter verhoogd naar niveau 2. Het gebied binnen 1 km van de krater is dus verboden terrein. Ik reed de populaire Yamanami Highway, Rt 11, naar de Shiroyama Scenic Overlook en liep terug via Rt 30.
Tussen Yufu en de Yamanami Highway, langs Rt 216, staat een groot pakhuis met een klein en subtiel bordje "Motorcycle Museum Open". Ik liep terug om het nog eens te checken. Het is de thuisbasis van de Iwashita Collection. Binnen zijn twee verdiepingen tot de nok toe gevuld met motorfietsen. Japanse motorfietsen op de eerste, en Europese en Amerikaanse motorfietsen op de tweede. Aan de ene kant is het cool om zoveel coole motoren op één plek te zien. Aan de andere kant doet het me pijn om te zien dat deze motoren daar staan, stof te verzamelen. Ik zou ze liever bereden en genoten zien zoals het bedoeld is.
Beppu
Na een diner met lokale specialiteiten, toriten (gefrituurde kip) en ryukyu (gemengde vis in een saus van sojasaus, sake, mirin, sesam en gember) slenterde ik door de buurt. Al snel bevond ik me in een kleine bar achter een glas gekruide umeshu (pruimenlikeur). Het publiek was jong en lokaal, en afgezien van een student die oorspronkelijk uit Thailand kwam, was ik de enige buitenlander. Twee van hen hielpen me bij het boeken van een veerbootticket naar Shikoku voor de volgende dag. Soms heeft zelfs Google Translate een limiet. Op weg naar huis schrok ik van mijn mobiele telefoon. Er klonk een alarm dat ik nog niet eerder had gehoord. Een aardbevingswaarschuwing! Het was een zeer surrealistische ervaring om de grond plotseling te voelen trillen. Wat me volledig verraste, was hoe hard het geluid werd toen alles schudde en resoneerde. Er had zich net een zeer sterke aardbeving van 6.3 voorgedaan, precies tussen het eiland Kyushu en het eiland Shikoku. Zou dit gevolgen hebben voor mijn veerbootreis morgen?